สื่อสาธารณะ สื่อในฝัน

คอลัมน์ จอดป้ายประชาชื่น
หนังสือพิมพ์มติชน

 

โดย นายพล

กรณีที่ ครม. “ขิงแก่” ตัดสินใจเลือกแปลงสภาพสถานีโทรทัศน์ทีไอทีวีให้เป็นสื่อสาธารณะ ถือว่าเป็นการพลิกสถานการณ์จากวิกฤตเป็นโอกาส เพราะก่อนหน้านี้ท่าทีของรัฐบาลที่ต้องการเข้าไปอุ้มไอทีวี จนหลายฝ่าย “จ้องตาเป็นมัน” รอจังหวะว่ารัฐบาลพลาดท่าถลำลึกเข้าไปอุ้มมากกว่านี้ มีสิทธิได้ขึ้นโรงขึ้นศาลแน่นอน

ดังนั้น การเลือกเปลี่ยนเป็นสื่อสาธารณะแทนสื่อเสรีอีกทางเลือกหนึ่ง จึงเหมือนเป็นการพลิกสถานการณ์ จากเป็นรองกลับกลายมาเป็นต่อ แม้ว่าการเป็นต่อนั้น ถ้าเป็นมวย กองเชียร์ก็ยังไม่รู้ว่านักมวยคนนี้จะยืนได้ครบยกหรือเปล่า เพียงเห็นแค่การฟื้นจากอาการร่อแร่ จวนเจียนจะโดนน็อคไม่น็อคแหล่ กับกลายมาเป็นสวนหมัดตรงเรียกคะแนนคืน ก็ได้ใจกองเชียร์ไปหลายปี๊บ

ที่บอกว่ายังไม่แน่ใจอนาคตก็เพราะสื่อสาธารณะที่เลือกนั้น ตั้งแต่เกิดมากองเชียร์เกือบค่อนประเทศยังไม่เคยมีใครได้เห็นว่าหน่วยก้านเป็นยังไง ได้ยินแต่เทรนเนอร์ออกมาคุยให้ฟังว่า “มาดี” รับรองว่าไม่เหมือนมวยที่ชกโชว์ให้ฝรั่งดูอย่างช่อง 11 แน่นอน

พูดถึงช่อง 11 แว่วมาว่า เมื่อเร็วๆ นี้เขา “มีงาน” กันอีกแล้ว เพราะบิ๊กที่นั่นที่แหล่งข่าวจากวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างแถวๆ นั้น เขายืนยันมาว่าซี้ย่ำปึ้กกับอธิบดีกรมกร๊วก และอธิบดีเตรียมดันก้นขึ้นรองอธิบดีเร็วๆ นี้ นึกยังไงไม่ทราบ ไปเชิญคุณจักรภพ เพ็ญแข คนกันเองกับช่อง 11 และเหนียวแน่นอยู่กับกลุ่มอำนาจเก่ามาออกรายการของช่อง 11

ความจริงการพูดในรายการก็ไม่ได้ไปสะกิดใคร แต่บทบาทนอกจอเมื่อเร็วๆ นี้ แกชัดเจนว่าตรงข้ามกับ คมช. ทำให้เรื่องนี้ “กลุ่มมีสี” เขาคาใจ และแปลกใจว่า ทำไมช่อง 11 ถึงทำอย่างนี้ มีอะไรใน “กอไผ่” หรือเปล่า หรือมีแค่ “ไผ่” อยู่ในกอ ผอ.ช่อง 11 ช่วยตอบที

แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เป็นห่วงว่าสื่อสาธารณะหรือสื่อในฝันของรัฐบาล “ขิงแก่” เป็นอีหรอบเดียวกับช่อง 11 ที่มีเรื่องแปลกๆ มาให้ “เซอร์ไพรส์” กันอยู่เรื่อยได้ยังไง

ทางที่ดีจะต้องสร้างภูมิคุ้มกันไม่ให้ทั้งนักการเมืองหรือข้าราชการเข้ามายุ่มย่ามมีอำนาจในการอนุมัติเบิกจ่ายใดๆ ในสื่อสาธารณะนี้ ไม่อย่างนั้น “สื่อสาธารณะ” อาจจะกลายสภาพเป็น “ส้วมสาธารณะ” แทนก็ได้ เพราะเมื่อการเมืองหรือข้าราชการที่มีอำนาจกำกับดูแลเปลี่ยน เมื่อ “เสร็จกิจ” แล้วนโยบายของสื่อสาธารณะก็เปลี่ยนไป ขึ้นกับคนที่มานั่ง

ไหนๆ “ขิงแก่” ก็ถูกค่อนขอดกระแนะกระแหนว่า ไม่ค่อยมีผลงานบางล่ะ ใส่เกียร์ว่างบ้างล่ะ งานนี้น่าจะทำให้ประชาชนดูเป็นขวัญตาซะทีน่าว่ายัง “เตะปี๊บ” ดัง ทำสื่อสาธารณะที่มีคุณภาพแบบไทยๆ ไม่ใช่มีแต่เนื้อหารายการแบบสาระหนักๆ เอาแบบ “ดูสนุกลุกนั่งสบาย” ก็พอ

อย่างน้อยทำเพื่อเป็นของขวัญให้เด็กไทยที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพในอนาคต ด้วยสื่อสาธารณะที่เกิดขึ้นในรัฐบาลนี้ ไม่ใช่เหมือนปัจจุบันนี้บอกให้เด็กๆ ลองร้องเพลงให้ฟังซักเพลงสิ รู้ไหมเขาร้องเพลงอะไร

“โรลแบ๊ค โรลแบ๊ค ใครเคยซื้อของถูก ฉันนั่นไง….” ฟังแล้วเศร้าจัง อนาคตเมืองไทย!!!

ที่มา : มติชน วันที่ 03 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 ปีที่ 30 ฉบับที่ 10645 หน้า 20

 

แท็ก คำค้นหา