ทำตัวเองให้ถูกวิจารณ์ในทางลบไปเปล่าๆ ปลี้ๆ

อย่างเช่นเรื่องเงินเดือนพนักงาน ทีไอทีวี เป็นตัวอย่าง ตั้งแต่เอาสถานีโทรทัศน์แห่งนี้กลับมา ซึ่งกลับมาในสภาพลูกผีลูกคนอย่างไรใครก็อธิบายไม่ถูก แต่เมื่อให้เปิดทำธุรกิจต่อมาเรื่อยๆ รายได้ก็ยังกลับเข้ามาในสถานี

แต่เมื่อรายได้ที่เก็บได้เหล่านั้น ประมาณเจ็ดแปดสิบล้านบาท สถานีส่งให้กับกรมประชาสัมพันธ์ ที่ถูกกำหนดให้มาดูแลไปเรียบร้อยแล้ว ทำไมคนทำงานถึงยังไม่ได้รับเงินเดือน

เรื่องง่ายๆ ที่ยังไม่สะสางเรื่องนี้ ทำให้คนเห็นได้ ว่ารัฐบาลมีความสามารถจะจัดการสถานีโทรทัศน์อีกช่องหรือไม่

ไม่ว่าจะออกตัวรูปไหน ไม่รู้จะกะเกณฑ์เงินเดือนใหม่ให้เจ้าหน้าที่พนักงานเหล่านี้อย่างไร เพราะเปลี่ยนเจ้าของสถานีมาแล้ว จะให้มากเท่าเก่าก็ไม่ใช่นายทุนธุรกิจเจ้าของเดิม จะให้เหมือนข้าราชการก็ยังต้องเขียนกติกามารองรับ

และทั้งที่มีหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องทำรายละเอียดไว้ให้แล้ว

แต่จะจัดการอย่างไรก็ไม่จัดการ ผลจึงไปตกหนักที่คนทำงานซึ่งไม่ได้รับเงินเดือน

ก็เมื่อไปหลงทางกันแต่ต้นเพราะเอาพนักงานเป็นตัวตั้ง แทนที่จะให้เป็นภาระของเจ้าของสถานีซึ่งต้องรับผิดชอบพนักงานโดยตรง เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆ กลับปล่อยให้เจ้าของสถานีลอยนวลไปเฉยๆ รับภาระพนักงานมาเสียเอง

ก็ควรจัดการปัญหาเฉพาะหน้าให้เหมาะสม

ไม่ใช่ปล่อยให้เวลาเป็นตัวแก้ปัญหา ด้วยการลากสถานการณ์ไปเรื่อยๆ โดยตั้งใจว่านี่ควรเป็นเรื่องของรัฐบาลใหม่

ที่จริงวิธีแก้ความกลัวของรัฐบาลชั่วคราว ที่เกรงว่าหากเปิดให้ประมูลสัมปทานใหม่ นายทุนเจ้าของเงินซึ่งไม่พึงปรารถนาจะกลับเข้ามาโดยง่ายนั้น มีผู้เสนอไว้มากมาย โดยเฉพาะเมื่อรัฐเป็นผู้กำหนดกติกาเอง จะไปกลัวอะไรว่าสถานีโทรทัศน์ใหญ่โตขนาดนี้จะเฉไฉไปไหนได้ ในเมื่อประชาชนผู้บริโภคเป็นพยานสาธารณะอยู่

พอได้อาจารย์ *สมเกียรติ ตั้งกิจวาณิชย์* ผู้อำนวยการ สถาบันวิจัยเพื่อพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ) มาเปิดประเด็นสถานีสาธารณะ ขณะที่หลายฝ่ายยังอยากให้คงความเป็นสถานีเสรีไว้เช่นเดิม ก็เลยโมเมใช้ประเด็นนี้กลบปัญหาคนทำงานไป

ไม่ว่าสั้นว่ายาว ไม่ว่าเฉพาะหน้าหรืออนาคต ไม่ว่ารัฐบาลไหนทำอะไรก็ควรจะหมดจดกระจ่าง เป็นแบบอย่างแก่สังคม รัฐบาลที่แล้วๆ มาจะเลอะเทอะอย่างไรก็ผ่านไปแล้ว รัฐบาลข้าราชการที่ผ่านแดดผ่านลม ผ่านปัญหาประชาชนรู้ทุกข์ชาวบ้านมามาก ควรแสดงให้เห็นความองอาจ ตรงไปตรงมา เป็นตัวอย่าง

ไม่ใช่ทรนงอย่างเดียว

อย่าว่าแต่นี่เป็นรายละเอียดหน่อยหนึ่ง ยังมีปัญหาบ้านเมืองหนักหนาที่ต้องสะสางอีกมาก

ภาระเรื่องรัฐธรรมนูญ ที่จะทำให้เกิดการเลือกตั้งตามมา ภาระคิดบัญชีหนี้สินที่นักเลือกตั้งโกงชาติฉ้อโกงไป หรือปัญหาตรงหน้าเรื่องสิทธิบัตรยาที่รัฐมนตรีคนเดียวอาจหนักแรง หากรัฐบาลไม่รวมกำลังหนุนเข้ามาช่วย

ชั่วคราวไม่ชั่วคราวไม่ใช่ประเด็น ประเด็นอยู่ที่การลงแรงลงความสามารถอย่างตั้งอกตั้งใจ ต่อประโยชน์ส่วนรวมอย่างจริงจัง ไหนๆ ก็มีวันนี้แล้ว ทำเรื่องต้องยกย่องสรรเสริญเพื่อประชาชนให้ชื่นชมหน่อยเถอะ

ที่มา : มติชน วันที่ 07 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 ปีที่ 30 ฉบับที่ 10649 หน้า 25