น่าสังเกตว่า การเคลื่อนไหวที่จะขอเปิดดำเนินการวิทยุชุมชนต่อไป ของกลุ่มผู้ประกอบการวิทยุชุมชนดังกล่าว เป็นกลุ่มวิทยุชุมชนเชิงธุรกิจเป็นหลัก คือ เป็นวิทยุชุมชนที่มีโฆษณา และแสวงหากำไรเชิงธุรกิจ ไม่ได้เป็นวิทยุชุมชนที่เป็นตัวจริงเสียงจริง โดยเราจะเห็นได้ว่าทางสหพันธ์วิทยุชุมชนแห่งชาติ และเครือข่ายวิทยุของภาคประชาชน ที่เป็นสื่อวิทยุของชาวบ้านจริงๆ ไม่ได้ออกมาเคลื่อนไหวเรียกร้อง ให้สามารถกลับมาออกอากาศตามปกติ เนื่องเพราะส่วนใหญ่ได้ให้ความร่วมมือกับทางทหารเป็นอย่างดี และไม่สนใจว่าจะไม่สามารถทำมาหากินได้ จึงขออยู่เฉยๆ รอดูสถานการณ์ไปก่อน ซึ่งตรงข้ามกับกลุ่มวิทยุชุมชนแอบแฝง ที่ต้องหาทางดิ้นรนขอเปิดดำเนินการ เพราะขาดรายได้ และถูกทุบหม้อข้าวที่ใช้หากินกันมาหลายปี

ในความเป็นจริงที่รับฟังจากคนรอบข้างได้พบว่า ส่วนใหญ่เห็นด้วยกับคำสั่งยุติการดำเนินการของวิทยุชุมชนเป็นการชั่วคราวไปก่อน เนื่องจากทุกวันนี้มีแต่คลื่นขยะธุรกิจเต็มหน้าปัดวิทยุ ทั้งยังส่งสัญญาณรบกวนคลื่นวิทยุหลัก รบกวนกันเอง และใช้คลื่นความถี่ที่ใกล้เคียงและทับซ้อนกัน ประกอบกับการใช้กำลังส่งที่สูงมากตั้งแต่หลายร้อยจนไปถึงหลายพันวัตต์ ทั้งที่ตามกติกาเขาให้วิทยุชุมชนใช้กำลังส่งเพียงแค่ 30 วัตต์เท่านั้น ปรากฏการณ์ทะเลคลื่นวิทยุดังกล่าว โดยฉพาะในจังหวัดใหญ่ๆ จึงรบกวนกันเองและสร้างความรำคาญให้แก่ผู้ฟังจำนวนมาก ที่ยังคงชื่นชอบสื่อกระแสหลักหรือคลื่นวิทยุคลื่นหลักที่มีมาแต่เดิมต่อไป โดยไม่สนใจคลื่นทางเลือกอย่างวิทยุชุมชน (เชิงธุรกิจ) ที่ตั้งขึ้นมาใหม่เป็นดอกเห็ด ดังนั้นพวกเขาจึงกล่าวว่า ช่วงนี้ฟังวิทยุแล้วรู้สึกโล่งหูขึ้นเยอะ ไม่มีคลื่นเล็กคลื่นน้อยที่มารบกวนโสตประสาทอีกต่อไป (แต่ก็อดน้อยใจแทนวิทยุชุมชนตัวจริงไม่ได้ ที่ไม่มีใครเสียดายว่าวิทยุชุมชนถูกสั่งปิดไปแล้ว)

ในทางกลับกัน คลื่นวิทยุชุมชนตัวจริง ที่เป็นสื่อทางเลือก เพื่อเสรีภาพในการสื่อสารตามมาตรา 39 และ40 ของรัฐธรรมนูญฉบับเดิม ก็กลับถดถอยและอ่อนล้าพลังในการต่อสู้เพื่อชุมชนลงไปเรื่อยๆ เนื่องจากขาดการพัฒนาองค์ความรู้ทั้งในเรื่องบุคลกร การบริหารการจัดการ และการผลิตรายการที่ดี ประกอบกับเรื่องที่สำคัญยิ่งก็คือเรื่องของทุนหรืองบประมาณในการดำเนินงาน

จากการสังเกตการณ์ในช่วงที่ผ่านมาพบว่า วิทยุชุมชนหลายแห่งได้แตกความคิดออกเป็นสองแนวทางใหญ่ โดยแนวทางแรกยังคงต้องการคงความเป็นสื่อของชุมชนเอาไว้อย่างเหนียวแน่นตามอุดมการณ์ดั้งเดิม แต่อีกแนวทางหนึ่งกลับมองว่าปัญหาเรื่องงบประมาณในการดำเนินการออกอากาศนั้นเป็นปัญหาใหญ่ยิ่ง จึงจำเป็นต้องหารายได้จากแหล่งทุนภายนอกเข้ามาบ้าง เช่น การหาโฆษณาเข้ามาเพื่อเป็นทุนหล่อเลี้ยงสถานี ลำพังแต่ทุนบริจาคและการทำงานแบบอาสาสมัครก็คงไม่ไหว ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ และอาจต้องจัดจ้างเจ้าหน้าที่ประจำสถานี ถ้าไม่มีรายได้เข้ามาบ้าง ก็คงอยู่ต่อไปไม่ได้ แต่หลังจากนั้นก็ค้นพบว่า การจะหารายได้จากการโฆษณานั้นไม่ง่ายเลย เนื่องจากหาสปอนเซอร์ไม่เป็นหรือสปอนเซอร์หรือเจ้าของสินค้าไม่สนใจที่จะลงโฆษณาในวิทยุชุมชน เนื่องจากคลื่นวิทยุของชาวบ้านนั้นใช้กำลังส่งต่ำ ฟังชัดบ้างไม่ชัดบ้าง ใครที่ไหนจะมาลงโฆษณา และที่สำคัญคือ วิทยุชุมชนเชิงธุรกิจได้แย่งชิงลูกค้าไปหมดแล้ว

อาจสันนิษฐานได้ว่า วิทยุชุมชนแนวทางที่สองได้เดินตามรอยสื่อวิทยุกระแสหลัก โดยลืมนึกไปว่าสื่อชุมชนที่ดี ไม่จำเป็นต้องมีรูปแบบเหมือนคนอื่น ควรจะเป็นรูปแบบที่ตอบสนองความต้องการของชุมชนที่แท้จริงมากกว่า

จากปัญหาดังกล่าว จึงอยากสะท้อนว่า รัฐได้มอบอำนาจในเรื่องสิทธิ เสรีภาพในการสื่อสารมาให้กับชาวบ้านแล้ว (โดยเฉพาะในเรื่องของคลื่นความถี่ ตามมาตรา 40 ของรัฐธรรมนูญฉบับเดิม) แต่ยังขาดการเสริมสร้างพลังความเข้มแข็งและองค์ความรู้ในเรื่อง การดำเนินการ การบริหารจัดการ การผลิตรายการ และงานทางด้านเทคนิคอย่างจริงจัง จึงส่งผลให้การดำเนินงานทางด้านวิทยุชุมชนของไทย ตั้งแต่ปี 2543 เป็นต้นมา มีแต่ปัญหามากมาย อันเป็นช่องทางให้นักธุรกิจและนักการเมืองหรือผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่น ต่างก็เข้ามากอบโกยและแสวงหาผลประโยชน์จากสื่อชุมชนของชาวบ้านสื่อนี้ และที่กล่าวกันว่า ตัวเลขของจำนวนสถานีวิทยุชุมชนในปัจจุบันอาจมีมากถึงสามถึงสี่พันสถานีฯ แต่ถ้าจะนับว่าเป็นวิทยุชุมชนตัวจริงเสียงจริงแล้ว คงมีแค่หลักร้อย ที่เหลืออยู่ก็เป็นแค่วิทยุธุรกิจขนาดกลางและย่อม (SMEs) ที่เข้ามาอาศัยชื่อวิทยุชุมชนหากินกันไปพลางก่อน จนกว่าจะมีคณะกรรมการกิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์แห่งชาติ หรือ กสช. ขึ้นมาจัดระเบียบต่อไป

หากว่าวิทยุชุมชนได้สกัดองค์ความรู้และถอดบทเรียนต่างๆ ออกมาแล้ว เชื่อเลยว่า ไม่ว่าจะมีการปฏิวัติกี่ครั้งหรืออยู่ภายใต้สถานการณ์ฉุกเฉินแบบใด “สิทธิในการสื่อสารของชุมชน” ก็จะคงอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น “วิทยุชุมชน” สื่อของผู้ไร้สิทธิ์ไร้เสียง ก็จะคงอยู่ตลอดไป และมีการพัฒนาศักยภาพ รวมทั้งภาพลักษณ์ที่ดีขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอน